Ongerijmdheden
Ongerijmdheden
ik vond geen gedicht louter geruchten
in afgelegen gehuchten
waar woorden doolden als dolken
wolken monsters vormden
afzichtelijk oogden in de avondzon
vrouwentongen joelden
in de geduchte wind
een kind likte de wond,
vluchtte naar het balkon
meisjes zongen,
jongens de maagdentrom
ik zocht zinnen om te beminnen
bevocht demonen die in mij woonden
ademde teugen dromen
had het leven bij de teugels
er rezen legers uit de rode aarde,
gehelmde barbaren op witte paarden
de dood waarde langs ogen,
bomen bewogen,
de hemel ging open
ik bevond me in de grot van een geheugen
halve waarheden en regelrechte leven
spotte ik de leugen in onderbroekvleugels
zag ik de zot liefde bedrijven
met zijn benarde lot
met een beetje geluk liep ik stuk
en sloot het onderzoek
met tien gesperde vingers naar god
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Maandag, april 16, 2012 17:43 |
| ik moet het nog eens nalezen dit spektakelstukje bijzonder |
|
| switi lobi: | Zondag, april 15, 2012 20:50 |
| *Deelt het gevoel van esteban, waarbij ik de afsluiter bijzonder sterk gevonden vind. Liefs, switi lobi |
|
| esteban.: | Zondag, april 15, 2012 18:54 |
| "zag ik de zot liefde bedrijven met zijn benarde lot" Wat een plezier om dit te mogen lezen Mima... liefs esteban |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mima | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 april 2012 | ||
| Thema's: | ||