Vijf
Dus ga ik uit mijn pan
Wat dacht jij dan
Ja ik sta erbij zo van
Daar ben ik
Vreemde pik
Ik geef een lik
Ballon geprik
Zie mij eens lopen
Dat kun je niet kopen
Ik ga de Kerk slopen
Even in water dopen
Dus deze baksteen
Met een houten been
Gaf zijn ziel te leen
Maakte mensen sereen
Nu laat ik mijzelf vallen
Omdat ik blijf ballen
Het spel niet vergallen
Zie ook wel de getallen
Er hangt een goede sfeer
Seizoenen maken het weer
Dus kom maar op met die veer
Of zak langzaam weg in de teer
Ik heb zoveel te geven
Gaf de tijd weg voor even
Aan de teven en mijn neven
Zodat men weer kan leven
Ik liet kijken uit mijn ogen
Zodat jij alvast kon betogen
Het koste mij mijn vermogen
Werd zelfs bij de vleet belogen
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: David de Vreer |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 april 2012 | ||
| Thema's: | ||