sfeerlicht
sfeerlicht
zoals de uitgevlogen zoon
het zwijnendraf begeerde
om zijn honger te stillen
die niemand hem gaf
zo zwierf hij eeuwen later
koude snerpte door zijn te dunne jas
zich vergapend aan het sfeerlicht
achter ramen bij warme haarden
de deuren bleven dicht
maar vader wachtte
dag en nacht tot hij
terug zou keren
uit: nachtwoorden
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, april 19, 2012 21:41 |
| mens van de drek die lijfelijk leeft van de dagelijkse draf dat de varkens laten vallen, wie wil hem zien, zich daarmee vereenzelvigen bovendien, misschien wie zich langs heg en steg vader kan blijven voelen hans |
|
| Quicksilver: | Donderdag, april 19, 2012 13:55 |
| dit gedicht heeft een diepe inhoud heb het dan ook graag gelezen folle leafs |
|
| switi lobi: | Donderdag, april 19, 2012 13:46 |
| Pieter wat een prachtig sfeerlicht schets je hier; warm genoeg voor ons, te koud voor de oude zwerver.. Met groeten en mijn innige deelneming, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 19 april 2012 | ||
| Thema's: | ||