Binnenmensen...
Binnenmensen…
Jij bent nu al zolang aan het wachten,
want als ik spreek moet jij zwijgen.
In dit bestaan luisteren ze enkel naar mijn stem,
o ja, jij bestaat wel degelijk, maar enkel op papier.
Ik ben ik, maar dan weer jij of een derde,
een vierde, vijfde ja zelfs een zesde die men nog niet ken.
Toch lezen ze slechts mijn naam, die van jullie zijn voor later.
Zelf streef ik geen beroemdheid na, die laat ik over
aan diegene die jullie namen onder de juiste woorden
zullen plaatsen, ze vastmaken aan het leven.
Maar toch ben ik de schrijver, de uitvoerder die min
of meer in de belangstelling sta,
want als ik spreek zwijgen al die anderen.
Zoveel levens doorkruisen dat van mij
en zonder groots te willen zijn
weet ik soms niet meer wie er nu wie is,
zodat ik luisteren moet naar de stem die spreekt.
Die is het die mij toelaat om mezelf te zijn zo nu en dan,
een twijfelende man, een onbekende niemand die schrijft zoals
men dit nu eenmaal van zo iemand verwachten kan…
esteban 19 april 2012
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Vrijdag, april 20, 2012 20:42 |
| goh, ben sprakeloos even me stemmetje van bewondering opzetten kijk maar buiten tussen de klapvogels:) |
|
| windwhisper: | Vrijdag, april 20, 2012 07:58 |
| juist hierom lees ik je graag, je geeft de dichter een stem warme groet Cobie goede morgen |
|
| windwhisper: | Vrijdag, april 20, 2012 07:58 |
| juist hierom lees ik je graag, je geeft de dichter een stem warme groet Cobie goede morgen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 19 april 2012 | ||
| Thema's: | ||