Tuinwerk voor Lorelei
Jij doolt nu wat rond in Antwerpen
ik verdwaal in de hopen aarde om me heen.
Als een mol, ik wil duisternis en gedempte geluiden
wil alles boven me horen, maar niet moeten zien
niet moeten deelnemen, af en toe het hoofd
boven water om te voelen dat ik
inderdaad nog oogverblindend stom ben
er geen plaats hier voor me is.
Sorry, jij haat zelfbeklag, vrouwengezever.
Ik ga Charlotte planten, zij is zweempjesgeel
ruikt allerheerlijkst, licht het duister op.
Misschien wel in de buurt van haar vriendin Heritage
die blosjesroze is en naar citroentjes geurt.
Ach, mijn tuin lijkt nooit wat ik haar droom.
Reacties op dit gedicht
| esteban.: | Zaterdag, april 28, 2012 10:54 |
| Ja Stan, deze vind ik ook wel de moeite waard om te lezen... liefs esteban |
|
| Stanislaus Jaworski: | Vrijdag, april 27, 2012 16:56 |
| Quicksilver, éénmaal door de liefde aangeraakt, blijft het zich herhalen. | |
| Quicksilver: | Vrijdag, april 27, 2012 13:00 |
| hee Stan, dit is zeker een vervolg? mol, zelfbeklag, vrouwengezever, charlotte, zweempjesgeel, heritage (wat zijn dat allemaal mooie woorden) de mol heeft het maar druk erg mooi geschreven liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 april 2012 | ||
| Thema's: | ||