met jou in mijn leven
Ik ben verknocht.
Zo kun je het wel noemen.
Je hebt een pracht van een lach.
Maar hoe zouden jou lippen zoenen.
De mooiste glinstering in je ogen.
Die doen sterren verbleken.
Want wanneer je me aankijkt.
Dan ben ik al bezweken.
En als je me aanraakt.
Dan begin ik al te beven.
Hoe zou het toch zijn.
Met jou in mijn leven.
Zo kun je het wel noemen.
Je hebt een pracht van een lach.
Maar hoe zouden jou lippen zoenen.
De mooiste glinstering in je ogen.
Die doen sterren verbleken.
Want wanneer je me aankijkt.
Dan ben ik al bezweken.
En als je me aanraakt.
Dan begin ik al te beven.
Hoe zou het toch zijn.
Met jou in mijn leven.
Reacties op dit gedicht
| liesjequilt: | Vrijdag, april 27, 2012 17:10 |
| Wat de liefde al niet met een mens kan doen, wel van genieten hoor! | |
| wervelende regenboog: | Vrijdag, april 27, 2012 09:46 |
| vind het altijd heerlijk jouw gedichten te lezen... als ik tachtig jaar jonger was, nou..... :P maar als ik het zo lees kom je tot niets als ze in de buurt is :D fijne dag cardman hgrt wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: cardman | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 april 2012 | ||
| Thema's: | ||