kleed je

± ± ± ±

kleed je

haar ogen lagen al langer omgevallen
te schommelen op barkrukken
tussen de touwen en antieke tafel

het kant van onze beide helften
was smoezelig in al die getroffen jaren
ze trok zich niets van mij en ik ook

de verschillende overkanten waren
en slechts de enkeling had enig
we maakten uiteindelijk verstandig

is er nog iets om aan of doe je
we schudden het tafelkleed van ons af
liepen met de voordeur weg met klap

wie had iets van ons aan of was het
in schok verkerend liepen we draf
totdat we trap te veel vonden om te nemen

ons gezicht zat in de liftfase
zodat ook iedereen zich omdraaide
in onze richting liep niets ooit af

en zo verhulde ik ons allen

± ± ± ±

Geschreven door

mucho

Reacties op dit gedicht

mucho vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Iniduo:	Maandag, april 30, 2012 10:33
Best in mate bepalend wel onthullend ook, danwel enigszins.

ela:	Zondag, april 29, 2012 18:53
Wat ik er zelf bij invul, mag ik toch houden hÃ©??? ela

esteban.:	Zondag, april 29, 2012 18:41
niet begrijpend lees ik dit mucho maar zou toch graag de ironie met je willen delen, dus ach zo (of zo iets)... liefs esteban

trucker klaas:	Zondag, april 29, 2012 16:52
en morgenochtend weer op de vrijmarkt :) groet ,klaas

Over dit gedicht

Auteur: mucho
Gecontroleerd door: de Diana
Gepubliceerd op: 29 april 2012
Thema's: [Ironie] [Delen] [Leven]