Ik hou...


Ze waren helemaal dood,
bladeren slap,
bruin gekleurd,
niks meer van over.

Nu staan ze weer vol is sterk blad,
eentje hebt zelfs weer mooien bloemen,
en ook mooi nog verder in knop,
Heerlijk ze op te zien leven.

Vanaaf weer lekker buiten sporten,
dingen doen die ik leuk vind,
het gevoel wat me altijd bij blijft,
de gedachten die mij plezier geven.

Het geloof dat mij weer laat leven,
vanuit een stil hok,
breek ik naar buiten,
in de richting naar morgen.

Hoop dat mijn ziel een leuke dag heeft morgen,
dat het weer stralende is,
terwijl de dag oranje kleurd,
vermengt met rood wit en blauw.

Als ik de natuur zie,
wat mij goed doet,
sluit ik niet mijn ogen,
draai ik mij ook niet af.

Ben nu eten,
want moet goed voor mezelf zorgen,
verder ga ik zo plezier maken,
Zeg ik bij deze: "Tot morgen".

De zon brand vol op in me,
voel me warm en energie komt weer boven,
voel ik mij beter, als ik denk aan je,
daarom kan ik alleen maar in ons geloven.

Wie goed doet, goed ontmoet,
Vaak zeg ik zinnen die dan niet helder zijn voor mezelf,
maar ik zeg ze wel,
En later dringt het door.

Ik ben nu echt weg,
mijn buikmonster begint te grommen,
tijd om mezelf maar even van voedsel,
te verzorgen.

De zon begint buiten te schijnen,
de hemel wordt zacht blauw,
mijn liefde zal nooit verdrijwen,
de liefde voor jou.

Wat ik doe,
waar ik ook zal zijn,
Hoe diep ik soms kan zingen,
Of hoe hoog ik ook mag komen.
De liefde blijft,
voor de meid van mijn dromen.

Wat mensen ook zullen zeggen,
wat ze misschien ook zullen denken.
Wat ze me ook aan proberen te praten,
wat ze me ook zouden willen laten doen.

Ik zal het in overweging nemen,
maar gaat het in tegen gestelde richten,
als de richting van haar,
dan haak ik af, en bekijken ze het maar.

Het is mijn leven,
en ik maak de keuzes die ik wil maken,
zonder dat ik andere gevoelens wil kraken,
sta ik voor mijn eigen gevoel,
mijn eigen doel.
Mijn ziel,
die ik wil laten spreken,
in daden, of in gedichten preken.
het op de muur zetten met grafitti,
of het tekenen op papier,
het dansen over straat,
zelfs al is het behoorlijk laat.
Of al is het super druk,
mijn ziel kan niet meer stuk.


De geest loop parallel,
evenwijdig aan mijn ziel,
aan het ritme van mijn hart.
Dat wat parallel loopt aan,
het ritme van haar hart,
zo in een discotheek van de start,
verbondende zonder ook maar te kunnen onder breken.
Vast gelecht met het sterkste draad,
onzichtbaar maar krachtiger dan wat dan ook.
Mijn geloof,
dat leven mij een prachtige toekomst belooft,
als ik er maar in geloofd,
Ik hou van jou droom.

Dus ben nu echt weg,
ben lol maken,
fijne avond
en veel plezier morgen^^.