Babel-en
Ik spreek geen mensentaal
Ben een toren van Babel
In een massa der normalen
Toch kijkt men op me neer
Ik leef op een eiland
in de stille oceaan
Het verlangen naar een knik
is me al lang vergaan.
Ben een toren van Babel
In een massa der normalen
Toch kijkt men op me neer
Ik leef op een eiland
in de stille oceaan
Het verlangen naar een knik
is me al lang vergaan.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, oktober 12, 2013 18:18 |
| waar hemel en aarde elkaar raken weten wij ons ontheemde leven bij naam geheten aan te gaan. hans |
|
| RekindledSoul: | Donderdag, mei 03, 2012 23:29 |
| Eenzaam niet echt, alleen voelen is misschien een betere beschrijving. Het gevoel hebben dat niemand je echt kent, maar ik troost me in de gedachte dat je niemand ooit echt kent, of je nu autistisch bent zoals ik of de doorsnee mens. | |
| hs: | Donderdag, mei 03, 2012 21:44 |
| Dat is echt erg. Sterkte. | |
| windwhisper: | Donderdag, mei 03, 2012 05:48 |
| dan moet je je wel heel eenzaam voelen als je niemand kunt verstaan, en niemand jou.... warme groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: RekindledSoul | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 mei 2012 | ||
| Thema's: | ||