...
Ik ben bang geweest, en heb gebeden,
gesmeekt, om moed en hartstocht
ik heb kreten geslaakt! van wanhoop
en verdriet - ik heb de liefde gezocht
maar had 't geloof daarbij, stil vermeden
Ik liep van huis, soms boos, en verdwaalde,
raakte verstrikt in geur en bloementuinen;
in de ontmoediging van nagebouwde dromen
opeengehoopt, als verzandde duinen
voor 'n zee die nieuwe wonden openhaalde
Toen brak ik, mijn gevouwen handen uiteen
slikte het slaken en het smeken als stenen in
o duisternis, schreeuwde ik, uw donker wol
is het weefgetouw mijn missende zin!
en ik geloof -dat toen pas- haar licht verscheen
F.