Open wond

Littekens over mijn lichaam verspreid.
Overal waar ik kijk zie ik ze,
en als ik niet kijk weet ik dat ze er wel zijn.
5 op mijn pols, 6 op mijn armen, 3 op mijn buik en 1 op mijn gezicht...
15 Littekens, gezet uit woede, frustratie en angst.
Van elk litteken weet ik het verhaal erachter nog..
De pijn van het snijden voelde goed, maar het was eigenlijk geen pijn meer...
De pijn zat namelijk diep van binnen, dieper dan ik kon snijden.
Het zat in mijn hart, een open wond waarvan ik dacht dat het nooit meer zou genezen.
Het snijden zorgde ervoor dat de pijn verplaatst werd naar een andere plek,
maar zodra mensen je littekens zien, verklaren ze je voor gek...
Ze zijn niet mooi, maar ze horen bij mij.
Het is een deel van mijn leven, en ik ga ze niet meer verbergen.
Dit ben ik, of beter gezegd, dit was ik.
Deze littekens hebben de persoon gevormd die ik nu ben.
Sterk en vastberaden, nooit meer opgeven en altijd proberen mijn dromen na te streven!