Het onthoofde land
Mijn herinneringen zijn ommuurd
en mijn weg versperd.
Ik ben zo naarstig op zoek naar mijn bestemming,
dat ik op mijn geboortegrond verdwaal.
Ik verdedig mijn grond zo verbeten,
dat hij te heet wordt onder mijn voeten
en tot peilloze diepte vervalt.
Het heeft lang genoeg geduurd
terwijl het kind in mij ouder werd,
mijn zoektocht naar vrijheid zonder remming
die ik in giftige woorden vertaal.
Niet meer kunnen vergeven en vergeten,
louter vergelden en laten boeten.
Is het leven voorgoed vergald?
en mijn weg versperd.
Ik ben zo naarstig op zoek naar mijn bestemming,
dat ik op mijn geboortegrond verdwaal.
Ik verdedig mijn grond zo verbeten,
dat hij te heet wordt onder mijn voeten
en tot peilloze diepte vervalt.
Het heeft lang genoeg geduurd
terwijl het kind in mij ouder werd,
mijn zoektocht naar vrijheid zonder remming
die ik in giftige woorden vertaal.
Niet meer kunnen vergeven en vergeten,
louter vergelden en laten boeten.
Is het leven voorgoed vergald?
Reacties op dit gedicht
| Betty B. Butcher: | Maandag, mei 14, 2012 22:24 |
| Prachtige tekst en dat moet je opbeuren. Iedereen krijgt een nieuwe kans. Blijf bij het "positive thinking"! | |
| Antonie: | Maandag, mei 14, 2012 15:14 |
| Heftig!maar waar gebeurd lees ik eruit! All the best-antonie- |
|
| mucho: | Woensdag, mei 09, 2012 13:56 |
| wat een titel sterke inhoud |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo |  
|
|
| Gecontroleerd door: de Diana | ||
| Gepubliceerd op: 14 mei 2012 | ||
| Thema's: | ||