Ik zag haar zwevend om mij heen,
ze streelde mij en ik streelde haar.
Ik keek in haar ogen en zag die rotte steen,
Het hart zit vervuld met liefde, alleen die steen is zo zwaar.
we laten het voor wat het is,
In mijn eigen liefde voel ik het gemis.
Kon ik mijn draak maar zijn,
dan deed deze steen niet zo pijn.
De draak kijkt weer in mijn oog,
en zei; "besef goed kees, jij loog"
deze verantwoordelijkheid mag jij nu dragen,
let op mijn woorden en stop met het verleden te bevragen.
haal die steen uit onze oog,
door te accepteren dat je loog.
Hou jezelf nu niet meer voor de gek,
wees jezelf en hou je grote bek.
Laten we dankbaar zijn voor de wijze woorden van je draak,
want jij mag haar bereiden dat is jou waarheid dat is jou taak.
Het grotere geheel zag zich vanzelf ontplooien,
zodra jij deze taak weet te voltooien.
Ik ben wie ik ben.