Op het linnen
op het linnen
heb mijn doeken
gevuld met alle tinten groen
maar de lente wilde niet ontwaken
in sierlijke lijnen
bloemen gestalte gegeven
hoe ik probeerde zij wilden niet leven
krulde in blauw grijs
schuimende golven tegen het strand
het water liep dood in het zand
pas toen de zon ging schijnen
lieten schaduw en licht
op het linnen de zielen weer binnen
stralend ontkiemde het voorjaar
speels bruiste de zee tegen land
eindelijk had ik de zon op mijn hand
wil melker
07/05/2012
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Woensdag, mei 09, 2012 13:59 |
| waar is het leven gevangen het echte, waar de stralen vrij spel hebben |
|
| Melt: | Maandag, mei 07, 2012 15:27 |
| Mooi geschreven Wil. Vooral de laatste zin vind ik mooi bedacht. Lieve groetjes |
|
| liesjequilt: | Maandag, mei 07, 2012 13:02 |
| soms moet voor jezelf ook de zon schijnen wil het lukken. gr. Liesbeth |
|
| windwhisper: | Maandag, mei 07, 2012 11:55 |
| met een zonnige penseelstreek gaan de bloemen op je linnendoek leven warme groet Cobie goede middag Wil |
|
| witteroos: | Maandag, mei 07, 2012 09:14 |
| Mooi gedicht. Liefs en koester jezelf in warmte. | |
| wervelende regenboog: | Maandag, mei 07, 2012 07:56 |
| de zon is een wondermiddel voor veel kwalen...:) zonnige maandag... liefs wr |
|
| trucker klaas: | Maandag, mei 07, 2012 05:36 |
| de juiste lichtinval doet het doek leven :) groet ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 07 mei 2012 | ||
| Thema's: | ||