Treed binnen in men schemerlicht
proef van men zachtgrijze spiegelkant
leer uit men onwerkelijk denken
streef niet naar uiterlijke perfectie
Je grijze pallet zal je kleur altijd overschaduwen
Je weet, je denkt, je voelt maar kan de aardse tijd niet ombuigen
Het hemelstijdverschil laat je zachte vleugels slepen over de trappen naar het hiernamaals
je komt pas dan in de werkelijkheid
wanneer je je dagelijkse ik loslaat
je vleesgeworden cocon stilaan naar beneden laat zakken
wanneer je vervagende handen je voelt optrekken naar het licht toe...
Dat moment valt al het aardse door de dimensies heen
en ervaar je pure liefde
Liefde opgebouwd door oneindige scheppers
wiens wieg we ooit terug mogen beslapen…
Dat wat we heel ons leven al wisten
de terugkeer naar onszelf...
BB
Ilunae