God
God,
Jaren heb ik niets van mij laten horen,
En was ik mijn geloof even verloren.
Ik dacht dat ik niet meer op U kon bouwen,
Dat ik niet meer op U kon vertrouwen.
Ik dacht dat U mij in de steek liet,
Maar zo was het helemaal niet.
Ik ging de fout in en liet U in de steek,
Terwijl U machteloos toekeek.
Maar nu hou ik meer dan ooit vast aan mijn geloof,
En hoop ik dat U mij vertrouwt als ik beloof;
Dat ik U nooit meer verlaat.
Jaren heb ik niets van mij laten horen,
En was ik mijn geloof even verloren.
Ik dacht dat ik niet meer op U kon bouwen,
Dat ik niet meer op U kon vertrouwen.
Ik dacht dat U mij in de steek liet,
Maar zo was het helemaal niet.
Ik ging de fout in en liet U in de steek,
Terwijl U machteloos toekeek.
Maar nu hou ik meer dan ooit vast aan mijn geloof,
En hoop ik dat U mij vertrouwt als ik beloof;
Dat ik U nooit meer verlaat.
Reacties op dit gedicht
| Galadriel: | Zondag, mei 12, 2002 18:19 |
| Dat is heel mooi... ook mooi geschreven... liefz.. |
|
| Hans Winter: | Zondag, mei 12, 2002 18:18 |
| het mooiste is weer tot een ommekeer kunnen komen, lief groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jessica. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 12 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||