Dromen
De avond valt met haar donkere nacht.
De maan staat hoog en glimlacht de kleine wereld toe.
Moeder Aarde neemt genoegen met de sterrenwacht,
die waakt over het slaapje dat ik doe...
Hoe kan een wereld zo klein en teder,
zo zacht en magisch zijn?
Engelen strooien dromen en keren weder,
naar hun land van rijst en wijn...
Hoe konden dromen ons zo bereiken,
vanuit de hemel naar mijn bedje heen?
het lijkt allemaal zo vreemd te lijken.
Want van engelen ziet 's nachts niemand er geen één...
Dromen zijn als een script geschreven.
Zelfs mijn teddybeer blijkt het niet te snappen,
dat dromen wel eens worden beschreven,
als kleine engelengrappen...
De maan staat hoog en glimlacht de kleine wereld toe.
Moeder Aarde neemt genoegen met de sterrenwacht,
die waakt over het slaapje dat ik doe...
Hoe kan een wereld zo klein en teder,
zo zacht en magisch zijn?
Engelen strooien dromen en keren weder,
naar hun land van rijst en wijn...
Hoe konden dromen ons zo bereiken,
vanuit de hemel naar mijn bedje heen?
het lijkt allemaal zo vreemd te lijken.
Want van engelen ziet 's nachts niemand er geen één...
Dromen zijn als een script geschreven.
Zelfs mijn teddybeer blijkt het niet te snappen,
dat dromen wel eens worden beschreven,
als kleine engelengrappen...
Over dit gedicht
| Auteur: lenore | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 12 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||