ten dode
met een witgekerfde bast die
zich veel te expressief vertoont
bladerloze dooreengeleefde
naar beneden hangende takken
in elkaar gegroeide wortels die
doodvermoeid de diepte zoeken
zo houdt hij mij een spiegel voor
van eigen sterven
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Dinsdag, mei 29, 2012 06:02 |
| ja zo gaat het in het leven Martine, op een dag zijn we allen uitgebloeid warme groet Cobie goede morgen |
|
| liesjequilt: | Dinsdag, mei 29, 2012 04:48 |
| Het is allemaal zo betrekkelijk, en we maken ons zo druk gr. Liesbeth |
|
| Jacky Van den Berghe: | Dinsdag, mei 29, 2012 03:17 |
| Goed voor ons dat het leven ons dat laat zien! Direct terug met beide voetjes op de grond! Liefs, Jacky |
|
| trucker klaas: | Maandag, mei 28, 2012 23:51 |
| waar wortels geen voedingsbodem raken lijkt herstel te staken :( triest ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verhavert | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 mei 2012 | ||
| Thema's: | ||