Ontgoocheling
Uit de manke jager44
Ontgoocheling
Ik was op weg
terug te gaan, maar
het werd me door vanalles
onmogelijk gemaakt.
De kleinste dingen
vielen tegen, het was niet
gemakkelijk te gaan, met een
stok onder je oksel.
Een been dat nog
niet tenvolle was genezen.
Gelukkig was er de hond die
me sterkte in m'n nood.
En die me zijn kop
aanbood, om hem troos-
tend te strelen. Hij ving wat
het leven ons aanbood.
Uitputting nabij, ging
ik voort. gedreven door de
kracht die de geest in me
inlegde. In had gelegd.
Wachtend op de
ochtendstond, na de woe-
ligheid van de verwarde
nachten die me lieten zien.
Boven al mijn
krachten. Half slapend, half
wakend. Maar niet dromend.
Eerder anders ontvangend!
Moe en uitgeput, en
stappend, stappend. Een
droge mond die ik bij regen
even opendeed. Genadig!
Om even uit te blazen!
Maar ik geloof dat wij er
al waren. Ik zag het aan de
bladeren van de bomen.
Aan de stand van de zon
en aan de struiken die nog
op dezelfde plaats stonden,
aan het riviertje.
Maar ik ondervond! Zij waren weg, er was niemand meer. Ontgoocheling, men
kan niet meer!
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Donderdag, mei 31, 2012 01:41 |
| Voor wervelende regenboog2: ... men dient te zoeken. Juist, onze vertrouwdheid met leefomstandigheden lijkt van uiterst groot belang te zijn om ons evenwicht te kunnen bewaren! Ook voor dieren kunnen wij belangrijk zijn, en zij voor ons! Heel hartelijk, Jacky En prettige donderdag, Wr! |
|
| Jacky Van den Berghe: | Donderdag, mei 31, 2012 01:37 |
| Voor wervelende regenboog: De uitputting nabij maakt dit nog meer moedeloos. Men dacht rust te kunnen krijgen, en in plaats daarvan komt er nog een schepje bij! Het ene is nog niet verwerkt of het andere dient zich al aan, zo uit ons aller leven gegrepen! Inplaats van je kar wat te helpen ontladen, wordt er nog een lading bijgelegd, nog wat zwaarder. Van opgeven is geen sprake, want dan is de betekenis weg die ... |
|
| Jacky Van den Berghe: | Donderdag, mei 31, 2012 01:25 |
| Voor Fairouz2: ... hinderlijk voor anderen. En, ons milieu mag er geen schade door of onder lijden, enz.! Het besef dat je het dan alleen moet doen lijkt wel op een beproeving die ''het leven'' je stelt, en meestal begint men dan in het binnenste te zoeken, in de geest, waar de eenheid van de twee een feit was (en is). Blij dat je graag kwam lezen, Fairouz. En, van een tik- of taalfoutje is nog niemand gestorven, geloof ik! Dus! Heel hartelijk, Jacky |
|
| Jacky Van den Berghe: | Donderdag, mei 31, 2012 01:12 |
| Voor Fairouz: Dat is inderdaad van het leven, Fariouz! Zowel nu, als 10.000 jaar geleden bvb. Met vallen en opstaan, dit accepteren zou niet hoeven indien wij van onze verlangens niet zo een ''alles of niets'' zouden maken. Zo van: ''en als het dat niet is kan, wil ik niet meer leven''! Die radicaalheid! Dit wil uiteraard niet zeggen wat wij geen verlangens meer zouden mogen hebben, maar, ze moeten redelijk blijven en niet ... |
|
| Jacky Van den Berghe: | Donderdag, mei 31, 2012 00:58 |
| Voor windwhisper2: ... kan op niets uitdraaien. Ontgoocheling, iets wat hij voor het eerst kon en moest meemaken en ervaren. Voordien bleek dat niet aan de orde te zijn. Onbewust van de dingen leefden ze toen nog. Een zaligheid, of een stadium naar de dingen die nog moesten komen? Hartelijke groeten, Jacky Een middenweeks zonnetje zou wel mogen, maar, het weerbericht heeft iets anders voorspeld! Maar maak er toch een goeie morgen van, Cobie! Tja, die ogen, knap lastig i |
|
| Jacky Van den Berghe: | Donderdag, mei 31, 2012 00:45 |
| Voor windwhisper: Een leeg ei, hij had zich zoveel voorgesteld! Hij had het kunnen weten, want jagers hebben meestal geen vaste plekken om te wonen (zeker niet in die periode van het leven). Doch, het is een aspect van het leven dat we ''blijven hangen'' bij wat men verliet. Het blijft zo in ons geheugen, terwijl er onderwijl vanalles verandert! En nog waar wij rekenng moeten mee houde, een verlangen, groot of klein, ... |
|
| Jacky Van den Berghe: | Donderdag, mei 31, 2012 00:34 |
| Voor Janny Scheibeler de Jonge: Dat verheugt mij, Janny, fijn dat je komen lezen bent. Dank je wel, daarvoor! Hartelijk groetje, Jacky |
|
| wervelende regenboog: | Woensdag, mei 30, 2012 22:32 |
| de moed zakte in zijn...voeten wat erg om na die ontberingen niemand op de vertrouwde plaats aan te treffen... wat fijn dat de hond nog steeds bij hem is om troost bij te vinden... hgrt wr |
|
| Fairouz: | Woensdag, mei 30, 2012 14:28 |
| teleurgesteld , dat geloof ik graag en als je dan beseft dat je het verder alleen moet doen...zo moet het zijn ( sorry, te lang getuurd naar het scherm en dan ga je fouten maken . ) tijd om offline te gaan....nogmaals graag gelezen Jacky...Fairouz |
|
| Fairouz: | Woensdag, mei 30, 2012 14:23 |
| teleurgestels dat geloof ik graag als je daan beseft dat je het verder alleen moet doen Zo gaat het ook in het leven met vallen en opstaan en soms accepteren graag komen lezen ...groeten, Fairouz |
|
| windwhisper: | Woensdag, mei 30, 2012 07:39 |
| een bittere beker om leeg te drinken, keigoede tekening | |
| windwhisper: | Woensdag, mei 30, 2012 07:38 |
| men is verder getrokken, want ook zonder de jager ging het leven door...dat moet een ontgoocheling van jawelste zijn, Het te ondervinden, dat het leven doorgaat zonder.....daar heeft de jager nooit bij stil gestaan tjonge ik ben er effies van af...van mijn apropo, weer iets onverwachts, een ware teleurstelling Nou goede morgen de zon is er al, dus gaan we een mooie woensdag tegemoet Jacky Warme groet Cobie sterkte met je ogen, ik weet er alles van |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, mei 30, 2012 05:58 |
| joh deze las ik graag!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jacky Van den Berghe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2012 | ||
| Thema's: | ||