De ziel van de natuur,
overheerser van alle krachten,
een extremist, vol met energie en gedachten,
De mechanische beweging met haar stille geluid,
haar mooie patroon wat je niet ziet,
en haar zachte geur wat je nooit ruikt,
Maar heel stil zingt ze het lied,
wat alles om ons heen licht kan geven,
vol met bewondering kijken we allemaal naar het zicht,
en dat is onze dimensie die wij mogen beleven,
Haar pure schoonheid,
en het ongelooflijke zicht,
het gene wat constant uitdijt,
maar ooit gaat het allemaal weer dicht,
Het universum zal zich ooit overgeven aan de ziel van het licht,
en zo wordt er weer een ander geboren,
en schrijf ik misschien opnieuw dit gedicht.