De strijd met de eenzaamheid
De strijd,
de strijd met de eenzaamheid.
Elke ochtend het gevecht.
Het gevecht met de weegschaal.
Levensecht...
Een kilo erbij,
een kilo eraf.
Het is lijden
en het voelt als het straf
mijn handen voelend aan mijn lichaam.
Ik lijk er alleen voor te staan.
Het gaat niet zoals het moet,
en voor mij is dat erg,
omdat het er iets toe doet.
Strijden en lijden.
Elke dag weer.
En vanbinnen doet het zo'n zeer.
de strijd met de eenzaamheid.
Elke ochtend het gevecht.
Het gevecht met de weegschaal.
Levensecht...
Een kilo erbij,
een kilo eraf.
Het is lijden
en het voelt als het straf
mijn handen voelend aan mijn lichaam.
Ik lijk er alleen voor te staan.
Het gaat niet zoals het moet,
en voor mij is dat erg,
omdat het er iets toe doet.
Strijden en lijden.
Elke dag weer.
En vanbinnen doet het zo'n zeer.
Reacties op dit gedicht
| gedichtenlady: | Dinsdag, juli 18, 2017 23:14 |
| Ik kan je hierin begrijpen. Hopelijk gaat het nu al beter met je |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Emely89 | 
|
|
| Gecontroleerd door: redactie | ||
| Gepubliceerd op: 31 mei 2012 | ||
| Thema's: | ||