De volheid der dingen

Wat Johnny doet, wie Johnny is?

te weinig was hij, en nog altijd was hij bleek.

Hij moet meer flamboyant, meer door-de-wol, ha-haa, het is zijn vlijt, zijn ijdelheid dat preekt.

Zo staat hij stram de trouwe kam t'ontharen, na het akkoord Spiegeltijd.

Kijkt om zich heen met het geloof in zijn blik,maar waar dat achter steekt?

Zijn omtrek is een lege,

in zijn buurt geen ziel of reisgezel,

de volheid der dingen mag op zijn lijf worden geschreven.

Even over negen klinkt een klaterende bel

John duikt onder tafel weg, de straat op, geschoren,

geknipt

tussen medelanders, Nederlanders en de rest.

De draaikolk van de reis slokt aan zijn voeten, aan zijn blik,

Maar hij heeft zichzelf kunnen beleven,

Dit is mijn tijd, denkt hij, nu ik.