Angsten, dromen, zorgen…zitten bij dit heksenkind verborgen…
Elke dag weer dat verlangen naar die volgende keer,
Waarom moet mijn hartje die pijn doorstaan,
Terwijl ik liever met jou door het leven zou gaan...
Liefst van al zou ik stilletjes willen verdwijnen,
En vliegen samen met maneschijnen...
Mijn gedachten en leven vrij,
En me nestelen in’t hartje van hij,
die me weer hoop gaf in het leven,
Me als een vlinder terug liet zweven...
Maar’t is precies of ze me nergens laten landen,
Van hoger trekken ze aan men handen,
Zelfs zachte stemmen van boven kan ik horen,
’t zijn lieve engelenkoren...
mocht het lot toch ooit beslissen,
mijn aardse leven hier te wissen,
dan zal ik altijd verder blijven leven,
in de tranen van zij die me liefde hebben gegeven...