8 8 ** 8 8
tranen in hartogen
ze liep in de laatste sloot waar ik voldaan sliep
gooide modder over me heen, gaf haar vreemdste lach
zei dat ik donkergrijs, echt dat is helemaal van jij
kreeg er volle ogen van met blauw en stierf kou
rond ons zwom de rest en wilde weg, weg van ons
boten werden gehesen en dekzeilen werden gegooid
zo diep als handen konden graven naar troebel water
verdronk ik langzaam achter het glas van afstand
we komen wel terecht als het water ons laat zakken
de mensen thuis uitvaren en de verzopenen gedroogd
ik geloofde niet wat ik in haar ogen zegde te bevallen
zij schreeuwde de hele wereld bij elkaar en spleet uiteen
de tranen die ze mij steeds gaf bewaarde ik in emmers
zodat het water langzaam rees en ons, nergens meer was
8 8 ** 8 8