Dankwoord
Dankwoord
Ongeacht het moment
Het tijdstip in de tijd
Toen jij besloot om weg te gaan
Te breken, alles kwijt
Ben ik je daar nu dankbaar voor
Het maakte krachten vrij
Ondanks al jouw natrappen
Kwam ik steeds meer tot mij
Jouw onredelijkheid gaf mij de kracht
Niet terug te willen slaan
De streken die jij leverde
Daar bleef ik boven staan
De roddels en het kwaadspreken
Dat deed mij veel verdriet
Je zult het nodig hebben
Maar meer doet het mij niet
Je bent een half jaar weg van mij
Het deed mijn ogen open
Niet boos, bang of verdrietig meer
Het heeft zo moeten lopen
Jouw verwijdering, je planning
En de uitvoering van toen
Is achteraf gezien het beste
Wat je ooit hebt kunnen doen
Reacties op dit gedicht
| mopske: | Woensdag, juni 06, 2012 21:59 |
| moet er even van slikken, jouw derde regel had de mijne kunnen zijn, maar dan met de woorden : Toen IK besloot weg te gaan, na een huwelijk van 38 jaar, blijft nog steeds een verwerking, is ook nog maar kort geleden, erg goed beschreven trouwens, gr,J |
|
| mucho: | Woensdag, juni 06, 2012 20:12 |
| mooi gedicht, henk ja, blijf jezelf. de ander kan boos zijn. even lucht geven. je bent weer vrij!! liefs, |
|
| wervelende regenboog: | Woensdag, juni 06, 2012 19:49 |
| ben blij voor je dat je er nu zo tegenaan kunt kijken... herkenbaar wens je veel geluk :) hgrt wr |
|
| liesjequilt: | Woensdag, juni 06, 2012 19:21 |
| scheiden doet altijd zeer, of het nu goed schiks of kwaadschiks rond is gekomen,Herinneringen kun je niet zomaar in de prullenbak gooien, maar daarom kan het wel een opluchting zijn en een start voor een nieuw begin. gr. Liesbeth |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Henk Hoek | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 06 juni 2012 | ||
| Thema's: | ||