Prettig is anders,
tot straks, binnenkort ...
in mineur 'n lauwe knuffel,
zo ging hij schoorvoetend heen,
reikend naar 't handvat van de voordeur
als 'n soldaat op missie,
de lege kop koffie, de borrel,
't gelach en de zon in de achtertuin,
achterlatend,
gepakt met 'n zak
kleurloze stenen beelden op zijn rug,
'k wil gewoon ... gelukkig zijn
zei hij dikwijls,
d'er was zoveel dat hij verborg
wat ze niet direkt begreep,
't kwam hem voor
nu ze meerdere manen lang
niet bij hem was
elk leeg moment
volslagen zinloos leek,
waar hij ooit luize lui lag
te genieten in de schaduw
met als achtergrondmuziek
't ruisen van stromend rivierwater,
dansten de letters van een roman
als 'n dance macabre voor zijn ogen,
onmogelijk zijn zinnen
daarop te zetten,
't gemis gonsde ongenadig
kloppend door zijn hoofd
als 'n hamertje van de mekaniek
van 'n ingewikkelde klok,
Hades onderwereld
waarnaar hij plichtsgetrouw
als 'n geslagen hond
vertrok ...