Dat wat niet is geweest
Tussen de veren word ik wakker. Ik loop op blote voeten.
Dapper heb je me gezoend.
We zoeken de weg terug naar de nacht.
Ik vouw jouw droom in tweeën. Knip de vlekken eruit.
Je was niet eenzaam noch verlaten.
Wachtte op levenstekens. Dacht niet dat ik je zou raken.
De zon staat laag, de maan nog hoog.
Dit is mijn manier van praten. Het is vroeg, het is al laat.
Malen doen we later. Delen is naakt.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Probert | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 10 juni 2012 | ||
| Thema's: | ||