Afwas in trainingspak
In de blauwe verte klinkt de radio. Mijn doek hangt geduldig.
Zij is een vertrouwde drukte midden op de dag.
De berg staat te wachten. Ik laat het water lopen.
De toekomst is open. Ontspannen fluit jij jouw eigen lied.
Ik dacht zoiets dat je me zou begrijpen.
Jij weet niet wat de weg naar Rome is.
Een lichtflits later zijn mijn handen leeg.
Ik ben iemand anders. Kon ik je maar bereiken.
Je lacht verlegen. Het verschil is dat ik het voel.
De resten op mijn bord zijn geschiedenis.
Reacties op dit gedicht
| hs: | Maandag, juni 11, 2012 22:04 |
| naar Rome.. | |
| hs: | Maandag, juni 11, 2012 22:03 |
| Maar gelukkig zijn er wel veel wegen aar Rome.. | |
| hs: | Maandag, juni 11, 2012 22:01 |
| Je schrijft erg mooi! | |
| ela: | Maandag, juni 11, 2012 16:41 |
| Al was je af in smoking, op zo een moment ben je toch maar het hulpje in een natte liefde. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Probert | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 11 juni 2012 | ||
| Thema's: | ||