Over vermoeiende bemoeienissen
Verschroeiend uit de hel gekomen
Ik ben een rebel zonder kust in zicht
Wild varend op een eindeloze oceaan
Waar meer vuur dan water mij omringt
Is het moment in tijd waar we in zijn beland
Als Osiris reisde ik vroeger de gehele wereld over
Nu tik ik thuis mijn o zo waanzinnige zinnen
Het heelal is groot maar voor mij soms te klein
Dus duik ik diep naar binnen tot ik de kern bereik
Dan lach ik weer als de meest volleerde nar
Die de koning in hem zelf aan het lachen maakt
Dan proef ik weer het leven om mij heen
En dan pas is het heelal voor mij weer groots
Dus ook al is de hel nu heel erg in de buurt
Mijn geest is nou eenmaal van hemels sterrenstof
Dus waar ik ook ga ik heb de glorie in mij
Zo blijf ik doorwerken met een goed gemoed
En ja ik ben inderdaad wat vaag geboren
Maar eerlijk waar liever gek dan normaal
Het houdt de boel hier wel in evenwicht
Dus kom maar met jouw losse flodders
Ik sta namelijk kei strak in mijn verweer
Met de pen als mijn eeuwige geweer