Zoals toen
Zoals het toen voelde,
zo voelt het nu ook.
Alleen,
ik ben niet meer dezelfde.
Geen druppel, geen krasje
geen kruimel
gemorst.
Geen verspillingen meer
aan den lijve te ondervinden.
Haat. Haat. Pure Haat.
Het stroomt door m’n aderen
maar ik bevrijd het niet.
Ik bestrijd het
met Liefde; Liefde voor mezelf
van mezelf
dit maal niet van een ander.
Laat het zoute vocht maar lopen.
Eindelijk hou je van jezelf;
Haat is niet genoeg.
Mijn liefde helaas ook nog niet.
Reacties op dit gedicht
| liesjequilt: | Dinsdag, juni 12, 2012 20:38 |
| Haat los je niet mee op Lory, inderdaad met liefde, of het nu beantwoord wordt of niet, blijf je zelf. gr. Liesbeth |
|
Over dit gedicht
| Auteur: +lory+ |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 juni 2012 | ||
| Thema's: | ||