Vergeven:

Ik moet mezelf vergeven,
iets dat ik nooit gedaan heb,
Ik wil ook vragen om jou vergeven,
vergeef dat ik je nooit verteld heb,
wat mij bezig houd.

Ik wist het gewoon ook allemaal niet meer,
iedereen trok maar aan me,
begrijp me niet verkeerd,
heb het je altijd al willen delen.

Hoe zou jij je voelen,
als je ben gaan blowen omdat je een laag zelf beeld hebt,
Er om moest gaan liegen ter bescherming van andere en jezelf,
Vrienden hebt die je laten barsten,
Een opleiding die je 5 jaar doet en in het 5de jaar wordt je droom in gegooit.
Stages die geld achter houden,
ouders die het moeilijk hebben, omdat ze verplicht waren te verhuizen,
en met 2 huizen zitten,
Een zoon hebben die dom was en niet na dacht en al zijn spaar geld had verbrast.

En niet zichzelf was, geleefd werd inplaats van te leven,
Misbruikt,
gekleineerd,
vernederd,
gepest,
onbegrepen bleef,
steeds minder zelf vertrouwen kreeg.

Hoe zou jij je voelen als je telkens maar weer mensen kansen geeft,
maar vervolgens op gepakt wordt om dat je knapt na al die dingen,
vervolgens in een afgesloten inrichten geplaatst wordt,
mensen die kwijlen, kwijl aan shaggy, kwijl plas op de grond, mensen die stemmen horen,
zwaar gehavend er uit zien.
waar je normaal in gaat, maar zo klein uitkomt.

Hoe zou jij je voelen, als je zwaar verliefd ben,
maar ongehoord blijft, omdat je niet weet hoe te delen,
altijd dacht dat liefde geven, delen was.
Maar het ander deel vergeten was.
Waardoor vervolgens een brief naar de politie ging,
wegens stalking, kan niet meer die kant op, ook als er een vriend of kennis in de buurt zou wonen,
mag niet meer boodschap doen, in de winkel waar ik altijd kwam.

Hoe zou jij je voelen,
als je denkt nou heb ik alles achter de rug,
kan weer op nieuw beginnen,
nieuwe baan, eindelijk een beetje geld,
niet meer op ouders hoeven te leunen,
ouders die het zelf ook niet meer hebben,
vader die last van hartklopping heeft,
moeders die zwaar over vermoeit is.
Een opa die heel emotioneel is, en wat erger is omdat hij door een operatie bijna niets meer ziet.
Ook nog eens een slecht gehoor heeft, waardoor hij vrijwel afgesloten wordt door zijn eigen lichaam.

Hoe zou jij je voelen,
als je weer hoop krijgt,
als maar blijft vechten,
het hoofd boven water probeerd te houden,
maar mensen je vuil aan kijken,
door wat allemaal is gebeurd.

En ik weet het is mijn eigen schuld,
kan wel iemand de schuld gaan geven,
maar het komt toch wel weer bij mij terug.
Dus vandaar dat ik mezelf maar gewoon vergeef,
En hoop dat jij en andere mij ook vergeven.

Heb gelogen tegen ouders, meid van mijn dromen,
zus, opa en oma, om alleen maar mezelf te beschermen,
bang voor de gedachten van hun,
bang ze te kwetsen,
maar kwets ze meer door mezelf te kwetsen.

Ik vergeef mezelf, klaar voor een frisse start,
Klaar om verder te vechten met een opgelucht hart.
Hoop dat je mij ook vergeeft,
ik heb het nooit begrepen,
Maar gooi nu alles er uit.

Ik voel me verlaten,
verraden,
bedrogen,
misbruikt,
gekleineerd,
vernederd,
etc,
en is allemaal me eigen schuld.
Ik vergeef het mezelf.

Ik vergeef het mezelf dat ik nog niet gestopt ben met roken,
af en toe, heel af en toe nogsteeds nogsteeds zin heb in een joint.
Het komt door die eenzaamheid dat me doet denken,
me laat zoeken naar dingen van rust.

Vergeef me dat ik je niet eerder heb verteld hoe ik me voel, echt voel.
Naast de gevoelens voor jou zijn er ook nog andere dingen die mijn gevoel beinvloeden,
wat ik voor heen niet deelde met je,
Het spijt me daarvoor. Ik durft het niet te delen,
dacht dat het jou een negatief beeld over mij zou geven,
Maar feiten doen kennelijk spreken,
ik had me er zo op verkeken,
het spijt me echt,
Hoop dat je me vergeeft.
Ik vergeef het mezelf wel, wat er allemaal gebeurt is.
Ik vergeef jou het ook, het is gewoon nodig geweest.
Maar je kan me niet weerhouden voor jou te blijven gaan.
Want mijn ziel scheeuwd in stilte,
om de hand van jou,

De steun die ik nodig heb,
Zodat ik mezelf vaker kan uiten,
zodat ik doelen gemotiveerder voor kan gaan.
Want heb nooit echt veel gewilt, alles was van ik begin er aan, maar maak het toch niet af.
Nou dat is heel anders nu.
Vergeef me mijn zonde.
Trek weer naar me toe,
wat alleen in de tijd met jou,
Voelde ik me opgelucht,
Omdat ik kon delen,
Mij niet eenzaam voelde,
me echt gelukkig voelde,
Na zo'n lang lang tijd.
Sorry dat ik bang was de negatieve impulsen te delen.
De dingen die mij bezig hielden.

Vergeef me mijn zwakte,
ik vergeef het mezelf wel,
zodat ik je kan laten zien, wie ik ben,
maar vooral wat ik wil zijn.