voor nu en voor later
Over de duinen
woei een lied
verstoor mijn rust
en stilte niet.
Het schreeuwde
uit het kolkend schuim
net als jij zal ik
eeuwig verder gaan.
Toen een weg-stervend
-blijf bij me, bij me
zwevend vervloog
En de maan
zich achter een
wolk verschool
Gaf ik je as aan de
greep van
het water
Voor nu en voor
later
*nena*
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Donderdag, mei 23, 2002 13:10 |
| Heel mooi gezegd, die verstrooiing van zijn as en het gevoel van afscheid in verbondenheid. Dit zit diep en het is sterk. |
|
| margot: | Maandag, mei 13, 2002 08:21 |
| prachtig!!!! liefs,margot |
|
| Hans Winter: | Maandag, mei 13, 2002 01:17 |
| neem mijn as van mij, geef het aan dit zand en ga waar ik ging en jij mijn hoe dan ook naaste bleef, de buitenste duinenrand. haal mijn last van mij en de zee geeft met je mee wat ik was met jou, waar wij samen kwamen om ons tot een gast te buigen. een ver blijvend groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: nena | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 12 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||