Mijn leven
een lach, een traan
mijn leven is een achtbaan
soms ga je weer naar boven
en ben je weer even vooruitgeschoven
daar sta je dan vanboven
Ondertussen nadenkend over alles wat ze je aandeden.
het maakt me kapot
ik voel me rot
Daar sta je dan beneden, helemaal alleen, niet wetend wat je overkomen is,
Iedereen zegt je komt er wel doorheen, maar ze hebben het mis
Je zit gevangen in je eigen leven
Hoe kan ik zo verder leven?
mijn leven is een achtbaan
soms ga je weer naar boven
en ben je weer even vooruitgeschoven
daar sta je dan vanboven
Ondertussen nadenkend over alles wat ze je aandeden.
het maakt me kapot
ik voel me rot
Daar sta je dan beneden, helemaal alleen, niet wetend wat je overkomen is,
Iedereen zegt je komt er wel doorheen, maar ze hebben het mis
Je zit gevangen in je eigen leven
Hoe kan ik zo verder leven?
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Zondag, juni 17, 2012 16:58 |
| Na de 8-baan komt er een nieuwe baan ! Compostje |
|
| liesjequilt: | Zondag, juni 17, 2012 16:35 |
| probeer jezelf te blijven, en trek je niets aan van die anderen,dan gaan ze je vanzelf wel waarderen. gr. Liesbeth | |
| Fairouz: | Zondag, juni 17, 2012 16:23 |
| je hoeft niet zo verder te leven...zorg dat je het leven gaat waarderen ongeacht wat -men - er van vind met het klimmen der jaren gaat het beter, echt waar...sterkte, Fairouz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jennopful | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2012 | ||
| Thema's: | ||