Eenzaamheid
Er is een huis.
Er is een kamer.
In die kamer is er een hoek.
Die hoek wordt bewoond.
Door het meisje uit dit boek.
Huilend in elkaar gekrompen.
Zit ze vol zorgen.
Wat ze meemaakt is geen verleden.
Deze tranen zijn met velen.
En behoren tot het heden
Er is maar één uitweg die ze kan nemen.
Weg van de pijn en het geweld.
Neemt ze een mes.
En snijdt ze in haar vel.
Tot het bloeden haar uiteindelijk velt.
Geruisloos stort ze in elkaar.
Bloedt kleurt het tapijt van haat.
De uitweg is gekozen.
De deur blijft gesloten.
En de sleutel is voor eeuwig verloren.
---Chesney Nyffels---
Er is een kamer.
In die kamer is er een hoek.
Die hoek wordt bewoond.
Door het meisje uit dit boek.
Huilend in elkaar gekrompen.
Zit ze vol zorgen.
Wat ze meemaakt is geen verleden.
Deze tranen zijn met velen.
En behoren tot het heden
Er is maar één uitweg die ze kan nemen.
Weg van de pijn en het geweld.
Neemt ze een mes.
En snijdt ze in haar vel.
Tot het bloeden haar uiteindelijk velt.
Geruisloos stort ze in elkaar.
Bloedt kleurt het tapijt van haat.
De uitweg is gekozen.
De deur blijft gesloten.
En de sleutel is voor eeuwig verloren.
---Chesney Nyffels---
Reacties op dit gedicht
| Fulvipes: | Zondag, juni 17, 2012 20:58 |
| Geen beste zaak. dat lost niks op. En zonde van alle tijd die je nog gegeven gaat worden. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Chesney Nyffels | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 juni 2012 | ||
| Thema's: | ||