Zo zeer
Ach, mijn mooie dromen, jullie vluchten
als verwelkte rozen, achtergelaten op ‘n kussen
ik voel hoe s’ nachts donkere sluier op me weegt
vreemd, hoe snel het hart kan sluiten
woorden uit het niets ontluiken
van tot ziens en volgende keer.
Moet het dan echt allemaal zo snel verlopen
dit is toch niet hoe ‘t met dromen moet lopen
een afscheidszinnetje, als beleefdheid aangeleerd
iets in mijn hart hoopt op een wederhoren
‘n zacht geprevelde belofte in ’t ochtendgloren
van ik wil je, meer en meer.
Waarom ik mij om zoiets zou heugen
in liefde op zich schuilt toch geen leugen
enkel als het zich als 'n herinnering manifesteert
ik weet dat men van mij zegt dat ik niet zou deugen
maar ik hou echt van je, en dit zal je verheugen
tot in de eeuwigheid, zo zeer.
18 Juni 2012