Het was als een windvlaag
die jou meenam uit het leven.
Geen pijn, geen angst, snel en zacht.
Precies hoe jij het had bedacht.

Ik wou niet dat je ging. Maar ik gunde je deze dood wel.
Jij was geen mens voor in een bejaardenhuis.
Jij hoorde gewoon op je eigen plekje, thuis.
In je zwarte luie stoel, bij het raam.
Luisterend naar de radio of een gesproken boek.
Heel Axel kende je bij naam.

De zendmast van de familie, zoals je neef het zei.
Hij had helemaal gelijk, want dat was typisch jij.

Oma ik mis je zo..
Ik mis onze fijne momenten samen. Na m'n werk of op zondagavond.
Ik mis je gezeur en bemoeienissen.
Ik mis hoe jij het leven zo op kon frissen.

Je was al oud, maar nog jong van geest.
Behalve als het over piercings ging! Die mode was volgens jou allang geweest.

Lieve oma, ik zou je zo graag Indy willen laten zien.
Je zou zo verschrikkelijk trots op haar zijn.
Dat dat niet kan doet me zoveel pijn.
Ik weet dat je haar beschermengel bent en dat je haar
vast wel al een beetje kent.

Je was de allerliefste oma die ik me maar kon wensen.
Je was een van de uniekste onder de mensen.

Lieve oma, ik hou zo verschrikkelijk veel van jou..
Misschien tot ooit..
Dikke kus en ik hou van jou xxxxxx