Als een doodgewoon meisje
leerde ik je kennen
we werden goede vrienden …

Toen wist ik nog niet
dat alles wat jij mij vertelde
leugens waren …

toen ik het te weten kwam
was ik boos …

maar toch kreeg ik het niet over mijn hart
jou te laten vallen
als een baksteen op de grond …
toch …
alleen leugens kwamen uit jou mond

razend en woedend
dat ben ik geweest
om al het liegen
dat je tegen me deed …

op een dag dacht ik
tussen ons
het komt nooit meer goed
want jij weet niet
hoe een echte vriendschap moet

die gaat niet gepaard
met leugens en bedrog …
maar toen ik dat tegen je zei
loog je nog …

toch, na tal van maanden
heb ik je vergeven …
omdat ik niet kon vergeten
de leuke momenten die we hebben beleefd …
de toffe dingen die we hebben gedeeld …

ik wou je zo terug in mijn bestaan …
op voorwaarde
dat je nooit meer tegen me zou liegen
“oké”, zei jij dan
ook dat was een leugen

Maar omdat ik je een toffe meid vind …
kan ik je steeds vergeven …
want eigenlijk …
ik wil je niet weg uit mijn leven …