De moeder -vader
Uit de manke jager68
De moeder-vader
Het was onrecht-
vaardig naar zijn gevoel,
hij had evenveel recht als
de andere zonen.
Hij was ook lichtgever
geworden, een zon, die
gaf en ontving, een
zoon-dochter.
Een geheel, een
éénheid, die geschapen
was als de geest, naar de
geest. Eén.
Zoals de vader
en de moeder, de
gever en de ontvangster,
onvermijdelijk één.
Maar hij die zich de
lichtgever achtte, hij, wou
de lichtgever zijn waar alles
omheen draaide.
Het middelpunt dat
aanbeden zou worden, de
anderen zich buigend om zijn
licht dat groter was!
Aanbidding, zijn ik
als bovenmaat, dat wat
zijn ziel was als zelf, naar
beneden gehaald.
Zijn wijsheid van
waaruit hij leefde, zijn
erfdeel, verkwanseld om een
ik te kunnen zijn.
Een ik dat eigen-
machtig bepaalde wat,
wie en waar hij zou
kunnen zijn.
De opstand tegen
het geschapene, de wetten
door de vader-moeder volledig
harmonieus ingesteld.
De vermetelheid ten top gedreven, de
absolute vrede op het spel gezet.
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Maandag, juni 25, 2012 00:38 |
| Voor wervelende regenboog: Prachtig samengevat, Wr! Werkelijk geweldig, daar voor dienen de wetten in feite om ons terug te brengen waarvan wij zijn afgeweken! Subliem! Hartelijke dank het zo te hebben gelezen, Jacky |
|
| wervelende regenboog: | Zondag, juni 24, 2012 16:28 |
| zijn ziel als onbelangrijk opzij geschoven want zijn ik zette hij daarboven het ego wilde zich manifesteren de wetten zouden hem op den duur weer over vrede leren hgrt wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jacky Van den Berghe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 juni 2012 | ||
| Thema's: | ||