zonlicht

* * * * *

zonlicht

het waren de eerste en laatste dagen
langzaam schoof het zonlicht op
warmte vond zijn richting terug

zonder licht is er alleen de maan
trekt de kou langzaam in mijn botten
straal ik kachel in de krappe ruimte

de warmte wil ik vangen als eenieder
maar hij gaat gewoon overal doorheen
niet te vangen of eventjes te snappen

het is de warmte van het stralen
daardoor komen de mensen op de been
rusten uit en laden op, in bijna niets

en daar doe je het voor, die warmte
je neemt het mee en moet weer door
de handen nog een keer hemelzwaaiend

maar ook daar, de tijd is om en bevroor

* * * * *

Geschreven door

mucho

Reacties op dit gedicht

mucho vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

kelo ami:	Dinsdag, juni 26, 2012 08:53
ja zeer bijzonder mucho.. groetjes..

Autumn2:	Dinsdag, juni 26, 2012 07:59
Bijzonder geschreven, graag gelezen, Mucho!

Artifex:	Maandag, juni 25, 2012 23:27
Op zulkse dagen ben ik altijd zo blij dat ik het zonnetje in huis ben) :D Liefs, Artifex.

mima:	Maandag, juni 25, 2012 18:02
Give us some vitamin D :P graag gelezen, Mucho

youkie:	Maandag, juni 25, 2012 15:00
de zomer is nog niet in zicht hebben alleen de maan die verlicht mooi geschreven liefs

Over dit gedicht

Auteur: mucho
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 25 juni 2012
Thema's: [Zomer] [Mystiek] [Geluk]