De levensketting

Schakels aan elkaar verbonden
voor eeuwig en altijd.
Als hij breekt, is het waar
dat ons leven maar aan een draadje hangt.

Ik heb zo’n ketting.
De schakels zijn nog gaaf,
de blinkende zijn mijn liefde
voor de kinderen die ik baarde.

Het zware slot, zijn de armen
van mijn lieve man
die het loodzware lot
torst waar het nodig is.

Er hangen ook veel parels aan.
Deze van geluk en liefde.
Van puurheid en diepe genegenheid.
Van trouw en openlijkheid.

Een paar loodzware
van verdriet en ellende,
verlies van vrienden en kennissen.
Gemis die me diep in mijn hart kwetst.

Als je de ketting sluit is hij rond,
dan is iedereen gezond.
Ik draag hem met fierheid
en poets hem met klaarheid.

Nu, op dat moment is hij niet zwaar.
De parels glimmen in de zon.
Liefkozingen en een lach om de mond.
De levensketting is nog niet gebroken.

Ik hoop dat ik hem nog lang mag dragen.
Dat de dagen, uren, minuten vertragen.
Dat de tijd even terugdraait,
zodat ik dezelfde ketting kan samen stellen.

Zoals ik hem nu zie en voel
Zou ik hem eeuwig willen houden.

Claire Vanfleteren