Het vertrouwen in mensen
ik kan me hechten …
maar vertrouwen
kan ik zo ook weer verliezen …
Het is te zien hoe mensen zijn …
zijn ze éérst lief tegen me
dan hecht ik me …
doen ze iets verkeerds
moet ik ze bijna niet meer hebben …
Zwart en wit
de enige kleuren die ik ken …
in het vertrouwen van andere mensen …
ik hecht me teveel
of ik wantrouw iemand …
meer dan dat, ken ik niet …
Veel mensen verliezen mijn vertrouwen …
veel mensen krijgen mijn vertrouwen …
alleen op leuke mensen
kan ik iets bouwen …
Zwart en wit
de enige kleuren
die er voor mij bestaan …
maar eigenlijk
aan mijn vertrouwen
geeft niemand iets aan …
want het is teveel
of te weinig …
een overmaat …
ofwel helemaal niets
pas, met mijn vertrouwen, maar op!
@Anootje ...
dichteres sinds 1 maart 2005
wil je mijn hersenspinsels lezen?
surf dan snel naar:
dichteres sinds 1 maart 2005
wil je mijn hersenspinsels lezen?
surf dan snel naar:
Reacties op dit gedicht
| liesjequilt: | Dinsdag, juni 26, 2012 16:58 |
| juist door de nuances wordt het leven aangenamer. Kun je aan werken. gr. Liesbeth |
|
| youkie: | Dinsdag, juni 26, 2012 05:32 |
| goede morgen probeer het eens in een andere kleur te bekijken het zou je leven heel wat verijken liefs |
|
| Jacky Van den Berghe: | Dinsdag, juni 26, 2012 03:52 |
| Zwart en wit, maar de kleuren maken het leven (draaglijker)! Liefs, Jacky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gedichtenlady |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 juni 2012 | ||
| Thema's: | ||