Vandaag 24 jaar geleden.

Verloren wij ons moeder,

veel te vroeg door dood gegrepen!

Ik was twaalf en u was vierendertig,

had u nodig, maar u moest Aard verlaten.

ons familie stierf mee die dag, spijtig!

Soms ging ik het leven haten…,

maar ook leerde ik een wijze les.

Wees altijd voorbereid in het leven,

leef voor een man of zes,

zijt niet beschaamt liefde te geven.

Er wordt gezegd dat de pijn en het gemis

verminderd met de tijd.

Persoonlijk ervaar ik dit anders.

26/06/2012

*opgedragen aan Jenny Vanderkinderen gestorven op 26/06/1988

Geschreven door

Lion10cc

Reacties op dit gedicht

Lion10cc vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Jacky Van den Berghe:	Woensdag, juni 27, 2012 03:22
Soms verergerd ze nog voor een tijd (de pijn)! Maar misschien valt er toch nog wat te lijmen. Veel compenserend geluk toegewenst, Leon! Groeten aan Maantje! Meevoelend, Jacky

trucker klaas:	Woensdag, juni 27, 2012 00:21
mijn schoonzus liet ook op vierendertigjarige leeftijd vier kinderen achter ..... het heeft hun leven getekend :) openhartige opdracht sterkte ,klaas

Over dit gedicht