blauw
Ik hou niet meer van blauw,
je kan het lopen, geef mij maar
wit geschaapte wolken, die kunnen
dan verzwaren en vergrijzen
waardoor het blauw in ’t niets verdwijnt.
Ik kijk gebroken door mijn lenzen
waar vlekken alles vervagen
of krassen trekt in ’t blauw.
Het bezeert mijn ogen
want de felheid der dingen
werd ik nooit gewoon.
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, januari 21, 2020 20:25 |
| Mooi gedicht Yellow. Het valt me toe ( bij toeval) na blauwe maandag. Het is een genoegen dit moois te lezen. Vriendelijke groet. | |
| trucker klaas: | Donderdag, juni 28, 2012 20:45 |
| rest nog de blues ;)........ sterkte ,klaas |
|
| Di Angeli: | Donderdag, juni 28, 2012 20:44 |
| mooi... | |
| liesjequilt: | Donderdag, juni 28, 2012 20:33 |
| misschien teveel blauw gezien? gr. Liesbeth |
|
| karinvangelder: | Donderdag, juni 28, 2012 19:30 |
| ik denk dat hier een diepere inhoud schuilt Marc liefs x Karin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Yellow | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 28 juni 2012 | ||
| Thema's: | ||