Ik sta hier tussen het zand.
Er is geen water, geen land,
geen einde en geen begin.
Ik sta rechts, links er middenin.
Ik zet stappen van 20 meter
maar het uitzicht wordt niet beter.
Ik blijf lopen, minuten, uren, dagen lang.
Alles hetzelfde, ik word bang.
Ik ben het moe stilletjes aan
al blijf ik wel steeds verder gaan.
Er is tussen daarnet en nu geen enkel verschil,
alleen ik zit nu doodstil.