Verbroosd en Verscheurd
Verbroosd en Verscheurd
Niet jong, maar ook niet oud,
nog wel alleen en ongetrouwd.
Het zoeken reeds opgegeven,
moest doorgaan met m'n leven.
Eens ben ik mijn hart verloren,
aan een geweldige vent,
hij was het die mij kon bekoren,
waar hij nu is, is onbekend.
Langzaam is m'n hart verbroosd,
breekbaar als Chinees porselijn,
heb ik mijn herinneringen geloosd,
afschuwelijk en leeg, was de pijn.
Eenzaamheid en hartzeer lijken inherent,
te zijn aan wie ik ben.
M'n hart verliezen aan een onbereikbare vent,
om vervolgens troost vinden in m'n pen.
4 juli 2012
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Ron de Leeuw, Cave Canem | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 juli 2012 | ||
| Thema's: | ||