Ik leef van dag tot dag
een traan in mijn ogen
mijn hart zwaar gewond
stil in een hoek gedoken
geen woord komt uit mijn mond
vol verdriet en alleen
zo slijt ik mijn dagen
hoop opgegeven om te vinden
antwoorden op mijn vragen
zo ga ik door
ik leef van dag tot dag
niet echt een gelukkig bestaan
maar denk dan maar gewoon…ach
ach ik maak er maar het beste van
en zie wel wat de toekomst me brengen gaat
en wie weet gebeurd het ooit nog eens
dat ik het allemaal achter me laat
Reacties op dit gedicht
| anonymous-1: | Maandag, juli 09, 2012 00:46 |
| Makky... dank je wel...het zelfde..het ga je goed....groetjess Anony | |
| : | Zondag, juli 08, 2012 20:37 |
| Anonymous, goed verwoord wat voor mij zeer herkenbaar is. Het ga je goed. Makky | |
Over dit gedicht
| Auteur: anonymous-1 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 juli 2012 | ||
| Thema's: | ||