Klootzakkerig
De man die niks wil voelen,
ligt alras te woelen.
Terugdenkend aan al die momenten,
dat hij zich klootzakkerig opstelde.
Zijn gevoel maakt zich kenbaar,
op niet mis te verstane wijze.
Het dendert door zijn verdediging,
en ook al lijkt het eerst een vernedering.
Toch is dat een teken aan de wand,
ook al voelt hij zich eerst overmand.
Dat hij op het punt staat,
te luisteren naar een goede raad:
De man die denkt dat gevoelens het einde zijn,
komt op het punt, waar hij ervaart dat dat hij meer is.
Dan zijn zelfbeheersing hem heeft geleerd te zijn.
ligt alras te woelen.
Terugdenkend aan al die momenten,
dat hij zich klootzakkerig opstelde.
Zijn gevoel maakt zich kenbaar,
op niet mis te verstane wijze.
Het dendert door zijn verdediging,
en ook al lijkt het eerst een vernedering.
Toch is dat een teken aan de wand,
ook al voelt hij zich eerst overmand.
Dat hij op het punt staat,
te luisteren naar een goede raad:
De man die denkt dat gevoelens het einde zijn,
komt op het punt, waar hij ervaart dat dat hij meer is.
Dan zijn zelfbeheersing hem heeft geleerd te zijn.
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Woensdag, juli 11, 2012 14:27 |
| godverpielekus die zag ik niet aankomen helemaal het einde en dat is nog maar het begin! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Boomvader Ruerd | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 11 juli 2012 | ||
| Thema's: | ||