Bereiken.


Waarom zei je dat ik je stalkte?
Waarom stuurde je me boos weg,
daar bij je deur,
waarom houd je mij op afstand.

Ik dacht dat het door het blowen kwam,
door het omgaan met de verkeerde vrienden,
het verkeerd leven,
en verkeerd denken.

Ik vraag het me af,
heb ik je soms iets misdaan,
dacht van niet toch,
alleen liefde gegeven,
misschien het te snel laten gaan,
maar toch blijf ik voor jou gaan.

ben in gaan zien dat sommige dingen,
inderdaad niet kunnen,
daar had je gelijk in,
maar verder ben ik niet veranderd,
of toch wel,
ik vraag het me af.

Misschien mijn geblakerde,
temperamentje minder,
of het lakse van voorheen,
er moet iets zijn wat jou deed denken,
wat jou deed handellen.

Misschien inderdaad de leeftijd,
al denk ik dat dat niet veel uitmaakt,
misschien dan toch de onzekerheid,
al ben ik toch vrij zeker,
misschien toon ik het te weinig.

Als ik terug kijk op hoe ik mij gedragen heb,
snap ik dat je verkeerde beelden mee kreeg,
ik was best saai dat zie ik ook wel in,
iets wat je ook inderdaad niet verdient.

Ik hield me heel erg in,
omdat ik onzeker was over mijn energie.
Omdat het vele altijd afschrok,
omdat ik veel dingen anders doe.

Stopte altijd alle energie in de liefde,
maar vergaat energie in andere dingen te stoppen,
focus op liefde en de rest kwam wel,
dacht ik.
Dat is dus niet zo,
kwam ik achter,
toen jij dus in mijn leven stapte.
de focus wordt verlegd,
focus is op jou gericht,
al moet de focus sterker,
focus vanuit en op een ik-perspectief
focus op een jou-perspectief

al moet ik dingen gaan bekijken vanuit stappen,
een stappen plan maken,
kijken naar de 6 w's,
zoals in het maken van een les.

Maar ik weet wel,
komt op mij aan,
want alles wat ik wil,
moet ik zelf voor gaan.
vandaar het schrijven
vandaar dat ik naar je toe ging,
vandaar dat ik altijd aan je denk,
vandaar dat ik je graag zie.

Niets liever dan dat,
je zien,
glunderen, lachen,
leven, genieten,
elke dag weer.

je horen,
praten over alles,
en nog wat,
delen zodat ik,
er vervolgens weer op in kan spelen,
om je verder aan te horen.

Je voelen,
in mijn armen,
in mijn hart,
overal om mij heen,
in alle emoties en gevoelens
lekker met je kroelen,
tegen elkaar aan hangen,
op elkaar bouwen.

Je reuken,
zoete geur van bloemen,
de frisse lucht laten vullen,
met pure zuivere geuren van het leven,
teder en zacht.

Als ik mezelf afvraag,
waarom ben ik dan zo weg van jou,
waarom wil ik jou zo graag,
bij mij.

Ik ben geboeid door je,
door elke stap die je maakt,
door elk woord die je tegen me zei,
je boeit me door elke laag heen.

Ben geintresseerd in jou,
in jou leven,
in jou keuzes,
hoe jij kijkt tegen het leven,
waarom jij iets denkt over bepaalde dingen,

En dat gevoel ook altijd,
bij het zien van jou,
zo blij je te zien,
je straald gewoon voor mij,
in mijn ogen ben je zoveel meer,
dan wie dan ook.

De gedachtens die ik ook heb,
elke dag weer denk ik aan je,
zie ik je voor me,
en dan is het niet dat ik er gewoon voor ga zitten,
nee het komt gewoon in mij op,
ik dwing mezelf niet,
het gaat vanzelf.

De verlangens naar jou,
dat mijn emoties bereiken,
blij, dan weer droevig,
intens gelukkig maar dan ook weer verdrietig,
Dat gebeurt niet zo maar.

Liefde is niet te verklaren,
want liefde is alles.
liefde is gewoon een verzamel woord denk.
Dingen veranderen voor,
niet voor jou,
maar voor mezelf,
in zien door jou,
vanuit mezelf.

Hoe je mij bereikt,
op gebieden waar niemand mij bereiken kon,
bereiken met een spiegel,
bereiken van mijn innerste,
bereiken van mijn doelen.

Het is die connectie,
tussen personen,
een verbinding in het leven,
van de één krijg je kleine impulsen,
van de ander weer iets meer,
maar van één persoon,
beleef je de frequentie,
zoals je ziel dat wilt,
elke keer weer.

Een ziel die weet wat hem/ haar aantrekt,
wat leuk of goed is voor hen,
wanneer ze willen leven,
leven na de dood,
soms moet men eerst hard vallen,
voor ze kunnen leven,
richting een nieuwe dood.

De dood is het eind,
einde van een nieuw begin,
zoals in alles wel eens een einde komt,
waar weer iets nieuws begint.
Gek maar waar,
maar dan nog blijft de lijn hetzelfde,
die verbinding tussen twee polen,
die door energie versterkt wordt.

Dus moet mijn energie,
die echt oneindig is.
verspreiden over al wat ik wil,
zodat ik alles sterker aantrekt,
en ik bereik waar mijn hart, ziel en geest komen willen.

Een leven met jou.

Daarom ben ik jaloers op elk geen die wel met jou leeft,
die wel kan praten tegen je,
die jou wel kan spreken in gezelschap,
ik ben echt jaloers dat ik gewoon boos op hun ben,
boos op mezelf ook boos op jou,
dat je mij niet toelaat in je leven,
terwijl ik jou juist zo hoog heb zitten.
Ik zou alles voor je doen,
je helpen met alles,
je angsten laten over winnen,
je de wereld laten zien die ik zie,
zodat jij jezelf ziet, via mijn ogen.

Daarom snap ik ook niet waarom jij jezelf zo niet wilt zien,
vraag me af wat de rede daar voor is,
waar wil je niet kijken door mijn ogen,
waar ben je bang voor, om wat te zien.

Je moest eens weten hoe ik je zie,
of weet je hoe ik je zie?
en is dat na de mening van een ander niet de jij die je bent,
ben ik niet de jij die je bent,
wil je niet zien dat mensen het verkeerd hebben,
of wil je ze hun gelijk geven,
ik snap het niet,
Je kan jezelf zo mooi zien,
zo geliefd en vereerd,
zo wonderlijk en prachtig,
tegelijkertijd een heel leven beleven,
een leven van je dromen,
een leven die zichzelf laat leiden,
door je eigen leiding.

Ik vind het spijtig dat ik je dat niet kan laten zien,
je het niet kan laten ervaren,
omdat je jezelf niet zo wilt zien.
of toch wel, je moet het jezelf alleen ook laten zien.

Ik ben niet boos op jou,
ik vergeef je sowieso de keuzes die je maakt,
of ze nou goed uitpakken of het juist harder maakt,
ik vergeef je de dingen die tegen mij zei,
maar ik kan je niet vergeven voor wat je jezelf aan doet,
Ik doe je niks aan, ik bewonder jou in zoveel wegen,
zoals je echt veel kan lezen,
maar vind ook,
dat je jezelf niks aan moet doen.

Een pad belicht met lampjes,
elk lampje weer een stap,
richting de morgen zon,
waar op een bruggentje voor mij,
richting de avond zon,
in de middag het pad van water,
verlicht wordt door de zon.
het licht dat rond etenstijd vergeven wordt,
18:00 in deze dagen.
symbolisch die brug,
maar wel te bereiken.