*****
Levend dood, maar je lijkt blij
Niet meer reageren en toch, lijk je blij
Je lacht met je tandeloze mond
je gebit past niet meer
Wat krijg je nog mee, we zoeken in je ogen en zien niets
geen herkenning en toch, lijk je blij
Soms merken we dat je luistert en dan lach je zonder geluid
en dan lijk je blij
Je geest is niet meer bij ons maar je lijkt zo blij
Gedicht gemaakt ter nagedachtenis van mijn schoonmama (moeke)
inmiddels 5 jaar overleden
Reacties op dit gedicht
| Fonstw: | Zondag, juli 15, 2012 16:45 |
| Droevig, dat wel, maar wel heel rakend. | |
| Anootje ...: | Zaterdag, juli 14, 2012 09:01 |
| Heel mooie nagedachtenis ;) Groetjes |
|
| liesjequilt: | Zaterdag, juli 14, 2012 07:21 |
| Heel mooi, jullie hebben in ieder geval goede herinneringen en ze is nog altijd bij jullie. gr. Liesbeth |
|
| mima: | Vrijdag, juli 13, 2012 23:56 |
| :) | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, juli 13, 2012 21:58 |
| heel mooi deze doet me ook aan ria vlaminckx denken haar dochter beschreef het net zo een keer,gaat wat beter met haar,,lieverdje he.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: wytske |  
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 13 juli 2012 | ||
| Thema's: | ||