De resten van een losbandig leven

Tussen twee en acht sloeg de wijzer zijn slag.
Haalde de seconde in. De tijd vooruit.

Zij draaide zich om. Een nieuw begin.

Drie minuten voor twaalf viel de kogel van het dak.
Daar stond hij. De stilte was een schreeuw.

Niets is hetzelfde. Alles is geweest.
De vrijheid bracht geduld.

Hij schrijft. Zij leest.

Geschreven door

Probert

Reacties op dit gedicht

Probert vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

ela:	Woensdag, juli 18, 2012 12:32
De tijd brengt ons leven in de tijd. ela

Janny Scheybeler de Jonge:	Woensdag, juli 18, 2012 09:10
graag gelezen

Over dit gedicht

Auteur: Probert
Gecontroleerd door: Anastacia
Gepubliceerd op: 18 juli 2012
Thema's: [Fictie]